Jararaca jest jadowitym wężem typowym dla różnych obszarów Ameryki Południowej i jest odpowiedzialny za większość wypadków z udziałem węży w Brazylii, ale występuje również w północnej Argentynie i Wenezueli.

W regionach, w których żyje, jararaca dostosowuje się do różnych siedlisk. Oprócz życia na otwartych przestrzeniach, można ją również znaleźć w dużych miastach, na polach uprawnych, w zaroślach i różnych rodzajach lasów.

Jad tego gatunku jest niezwykle śmiertelny dla ludzi i zwierząt domowych, więc każde ukąszenie powoduje pilną potrzebę pomocy medycznej.

Charakterystyka Jararaca

Jararaca, czyli Bothrops jararaca, to jadowity wąż z rodziny Viperidae. W Brazylii występuje w Rio Grande do Sul, Santa Catarina, Parana, São Paulo, Minas Gerais, Rio de Janeiro, Espírito Santo i Bahia w środowiskach Lasu Atlantyckiego i Cerrado. Zwykle występuje na obszarach w pobliżu plantacji, na wsi, ale może również występować na obszarach podmiejskich.

Fizycznie mają charakterystyczny wzór łusek z odwróconymi wzorami grzbietowymi w kształcie litery V. W zależności od regionu geograficznego mogą mieć odcienie szarości, brązowo-zielone, żółtawe i brązowawe. Z drugiej strony brzuch jest jaśniejszy, z kilkoma nieregularnymi plamami.

Jararaki mają średnio 120 cm długości, przy czym samice są zwykle większe i cięższe.

Nawyki i zachowanie

Jararaki są głównie zwierzętami lądowymi, ale można je również znaleźć na drzewach, zwłaszcza gdy są młode. Koncentrują swoją aktywność przez cały dzień i są najbardziej intensywne w porze deszczowej, kiedy występuje okres rozrodczy. Samice są żyworodne i produkują od 12 do 18 młodych w cyklu rozrodczym.

Ich nawyki żywieniowe obejmują głównie gryzonie i jaszczurki. Aby upolować ofiarę, używają taktyki rzucania. Z drugiej strony, młodsze stworzenia żywią się płazami anuranowymi i używają żółtych ogonów, aby przyciągnąć swoje ofiary.

Kamuflaż jararaki sprawia, że jest ona bardzo trudna do zauważenia, więc łatwo pozostaje niezauważona, co czyni ją odpowiedzialną za zdecydowaną większość wypadków z udziałem ptaków w Brazylii.

Trucizna

Jararaca ma uzębienie solenoglificzne, czyli dwa zęby, które zaszczepiają jad. Poza tym są one chowane i znajdują się w przedniej części górnej szczęki. W momencie ataku są one wystawione na zewnątrz, co pogarsza konsekwencje ugryzienia.

Jad węża jest tak silny, że powoduje ból i obrzęk w miejscu ukąszenia, ale może również powodować krwawienie dziąseł lub inne obrażenia. Aby się chronić, konieczne jest przyjmowanie surowicy antybotropowej, specyficznej dla ukąszeń jararaki.

Ze względu na swoje właściwości, jad ten wzbudził zainteresowanie naukowców. W 1965 r. wyizolowano białko z jadu jararaki, dzięki czemu powstał lek kontrolujący nadciśnienie - kaptopryl.

Aby uchronić się przed ukąszeniami, najlepiej jest nosić buty podczas wchodzenia do lasu i zachować ostrożność podczas zbliżania rąk i twarzy do ziemi.

Źródło Info Escola, Brasil Escola, Portal São Francisco

Obraz fabularny Folha Vitória