Horrorverhalen maken al deel uit van de sociale cultuur sinds het begin van de samenleving, sinds de verre millennia. Vol details en zeer goed uitgewerkt werden griezelverhalen verteld - en vandaag de dag nog steeds - met de bedoeling om mensen bang te maken.

Het is zeker dat mensen bang maken in het begin niet alleen een grap was, maar ook een manier om mensen te beschermen tegen verschillende situaties, waaronder hun eigen overtuigingen.

Natuurlijk, in tijden waarin er geen wetenschappelijke bevestiging was, noch het begrip van de wereld dat we vandaag de dag hebben, is het niet verwonderlijk dat zoveel verhalen overleefd hebben en tot op de dag van vandaag herinnerd worden.

Om er een paar te onthouden, hebben we deze geselecteerd

Horrorverhalen waar iedereen slapeloos van wordt

1 - Het huis van de dood

Het huis van de dood staat in New York (VS). Het werd gebouwd in 1874 en lange tijd later verdeeld in appartementen. Er zouden 22 geesten wonen, waaronder de beroemde schrijver Mark Twain, die er een jaar woonde.

Degenen die dit verhaal vertellen, zeggen dat het mogelijk is om hem samen met zijn kat te zien. Huurders van de flats hebben verschillende ervaringen verteld over het leven in het gebouw. Onder hen is Jan Bryant Bartell, een meisje dat er in 1957 met haar metgezel kwam wonen.

Vanaf de eerste dag voelde Jan een vreemde aanwezigheid in het huis, ze voelde zich vreemd en bekeken. Toen ze op een avond naar de keuken ging om een glas water te halen, hoorde ze voetstappen achter zich, maar toen ze zich omdraaide zag ze niemand. Toen ze terugkwam, voelde ze iemand over haar nek strijken.

Dit was de eerste van episodes die haar meerdere keren overkwamen, dus begon ze een dagboek te schrijven over al haar ervaringen daar. Dagen later begon er een afschuwelijke geur uit de vloer te komen.

Op een dag paste Jan op het huis toen ze een vreemde menselijke figuur zag, een donkere schaduw met het silhouet van een zeer lange en sterke man. Ze ging de andere kamer in en toen ze het zag slaakte ze een luide kreet, de schaduw was er.

Het achtervolgde Jan waar ze ook ging. Ze reikte uit om het aan te raken en voelde kou aan haar vingertoppen en beschreef het als een substantie zonder substantie. Na een paar jaar besloot het stel te verhuizen, maar Jan schreef dat die schaduw haar de rest van haar dagen achtervolgde.

Jan stierf onder vreemde omstandigheden, misschien pleegde ze zelfs zelfmoord. Haar boek "Spindrift: spray from a psychic sea" werd uitgegeven door haar vrienden, waarin ze vertelt over de verschrikkingen die ze in dat huis beleefde.

Een paar jaar later, in 1987, stierf in hetzelfde gebouw een klein meisje als gevolg van een klap van haar vader. Vandaag de dag staat het gebouw leeg, maar de buren verzekeren dat er een kwaadaardige aanwezigheid woont.

Een fotograaf die hier tegenover woont, zegt dat veel modellen bij hem komen voor foto's, maar uiteindelijk doodsbang weggaan omdat ze het spook van een kwade vrouw zien en nooit meer terugkomen.

Ken je Smile.jpg nog, is dit populaire internetverhaal echt?

2 - Elisa Lam en Hotel Cecil

De jonge Elisa Lam maakte in 2013 een reis naar de Verenigde Staten, zonder terugkeer. Ze was de dochter van Chinese immigranten en woonde met haar familie in Canada. Ze was net klaar met studeren en bereidde zich voor om bij haar vriend in te trekken.

Ze was een heel lief, zachtaardig, vriendelijk en gezellig meisje. Voordat ze aan een nieuwe fase in haar leven begon, wilde ze reizen. En zo kwam ze aan in Los Angeles (VS), waar ze verbleef in het oude en goedkope Hotel Cecil.

Zoals elke jonge toerist die geld wil besparen, maakte ze gebruik van het openbaar vervoer. Het hotelpersoneel beschreef haar als een heel vriendelijk meisje.

Een paar dagen later stuurde ze geen nieuws meer naar haar familie. Ze was verdwenen. Haar spullen lagen in haar kamer, maar ze konden geen spoor van het meisje vinden.

Haar ouders verhuisden naar de Verenigde Staten om de verdwijning van hun dochter te onderzoeken. Ze hielden talloze persconferenties, zonder succes.

De politie vroeg de video's van de beveiligingscamera's van het hotel op en wat ze zagen was even beangstigend als onbegrijpelijk. Op de beelden was vreemd gedrag bij het meisje te zien.

Ze rende weg van 'iets onzichtbaars' door de gangen, ze ging de liften in om zich te verstoppen, ze leunde voorover om te kijken of ze niet achtervolgd werd, maar er was niemand anders te zien op de beelden.

De politie concludeerde dat Elisa onder invloed van drugs of alcohol was, of dat ze een schizofrene episode had. Haar ouders waren het met geen van beide hypothesen eens.

De tijd verstreek en het onderzoek werd voortgezet. Ondertussen begonnen de klanten in Cecil's Hotel te klagen dat als ze een douche namen, het water er zwart uit kwam en erg stonk.

Een medewerker ging naar het dak om de vier watertanks te controleren. Toen hij de tank opende, zag hij dat het water groen en zwart was en er kwam een ondraaglijke stank vandaan. Het lijk van Elisa lag erin. De gasten hadden dat water gedronken en gebruikt.

Toen de brandweer arriveerde om Elisa's lichaam te verwijderen, lukte het geen van hen om door de kleine toegangsdeur van de tank te komen. En ze vroegen zich af hoe een lichaam door dat kleine gaatje was gekomen. Ze moesten de tank doorsnijden om het lichaam van het meisje eruit te krijgen.

Forensisch onderzoek vond geen sporen van marteling, waardoor de politie vaststelde dat het zelfmoord was.

Het Cecil Hotel werd gebouwd in 1917 en is sindsdien het toneel geweest van verschillende moorden en zelfmoorden, evenals het huis van twee seriemoordenaars. Veel gasten beweren de aanwezigheid van kwade entiteiten op het terrein te hebben gevoeld.

3 - Het moordspeelgoed was echt

Ken je de klassieke horrorfilm 'Killer Toys'? Deze werd uitgebracht in 1988 en wordt tot op de dag van vandaag herinnerd als een van de meest angstaanjagende horrorfilms van de jaren 80.

De film vertelt het verhaal van een moeder die een pop cadeau geeft aan haar zoon. Dan blijkt dat deze pop bezeten is door een seriemoordenaar en verkeerde dingen doet om de jongen de schuld te geven.

Het einde van de vertelling komt goed overeen met de titel. Het punt is dat deze film gedeeltelijk gebaseerd is op een waargebeurd verhaal dat zich in 1900 afspeelde in Key West, Florida (VS).

Gene Otto was een eenzame jongen die een pop kreeg. Gene noemde hem Robert en begon veel tijd met het speelgoed door te brengen.

Hij kleedde hem als zichzelf, sliep met hem en liet de pop tijdens het eten bij de familie zitten.

Volgens de legende werd de situatie heel vreemd toen een van de dienstmeisjes boos werd op haar bazen omdat ze oneerlijk behandeld werd. Als gevolg daarvan sprak ze een voodoospreuk uit waardoor de pop tot leven kwam.

Na deze episode hoorden Gene's ouders hem tegen Robert praten en de pop reageerde op hem met een sinister stemtimbre. Bovendien begonnen voorwerpen in huis kapot te gaan en te verdwijnen, waardoor Gene Robert de schuld gaf van deze acties.

De ouders van de jongen schrokken van alles wat er gebeurde en gooiden de pop op zolder, waardoor Robert voor altijd werd vergeten. Of toch bijna. Toen Gene's ouders stierven, haalde de jongen - toen volwassen - de pop terug.

Het gerucht gaat dat de twee - Gene en Robert - elke avond samen aten. Vanwege de vreemde geschiedenis van de familie en de pop werd Robert gezien de omstandigheden aan het stadsmuseum gegeven.

4 - Gloomy Sunday, het zelfmoordlied

De geschiedenis van dit lied zegt dat het de schuld is van meer dan 100 zelfmoorden, in de meest uiteenlopende situaties en omstandigheden.

Het lied komt uit 1930 en werd erg populair in Hongarije, een van de landen met het hoogste aantal zelfmoorden ter wereld.

Of ze werkelijk bovennatuurlijke krachten bezit, kan niemand zeggen, maar zeker is dat ze een extreem funeraire inhoud heeft.

Het verhaal van dit lied is zo opmerkelijk dat het de inspiratie was voor twee bekende Japanse films: "Suicide Club" en "The Suicide Song".

Beide verhalen vertellen het verhaal van liedjes die mensen stimuleren om zelfmoord te plegen, alsof het iets hypnotisch is.

Het zijn erg vergelijkbare films, tot het punt waarop je denkt 'wie kopieert wie'.

Afgezien van het verhaal, is wat ze echt gemeen hebben de muziek van Rezso Seress, die ook zelfmoord pleegde.

Bron: Ongelooflijk, megavreemd