Op het eerste gezicht lijkt het misschien alsof computers er altijd al zijn geweest, maar wat als ik je vertel dat de eerste computer pas 74 jaar geleden op de wereld werd geïntroduceerd? Hij heet Eniac en werd ontwikkeld in de Verenigde Staten.

De Eniac werd gelanceerd in 1946. De naam is eigenlijk een acroniem voor Electronic Numerical Integrator and Computer. Een andere informatie die je misschien niet weet, is dat 's werelds eerste computer werd gemaakt door het Amerikaanse leger.

Allereerst is het goed om erop te wijzen dat de Eniac in niets lijkt op de computers die we gewend zijn. De machine is gigantisch en weegt ongeveer 30 ton. Hij neemt ook een ruimte van 180 vierkante meter in beslag. Je kunt je dus voorstellen dat het niet mogelijk is om hem overal mee naartoe te nemen, zoals we dat tegenwoordig met onze laptops doen.

De Eniac was niet alleen groot en zwaar, maar ook duur. Om hem te ontwikkelen gaf het Amerikaanse leger 500.000 US-dollar uit. Vandaag de dag, met wisselkoerscorrecties, zou dat bedrag oplopen tot 6 miljoen US-dollar.

Om goed te functioneren had de eerste computer ter wereld hardware nodig met 70.000 weerstanden en 18.000 vacuümkleppen. Dit systeem verbruikte 200.000 watt energie.

Geschiedenis van Eniac

Kortom, de Eniac werd bekend als 's werelds eerste computer omdat hij vragen kon oplossen waar andere machines niet toe in staat waren. Hij kon bijvoorbeeld complexe berekeningen maken waarvoor meerdere mensen tegelijk hadden moeten samenwerken.

Bovendien was het leger niet voor niets de organisatie die de eerste computer ontwikkelde. De Eniac werd gemaakt voor het berekenen van ballistische artillerietabellen. Het eerste officiële gebruik was echter om berekeningen uit te voeren die nodig waren voor de ontwikkeling van de waterstofbom.

Hoewel de Eniac in 1946 werd gelanceerd, werd het contract voor de bouw al in 1943 getekend. Samen met het leger kregen onderzoekers van de technische afdeling van de Universiteit van Pennsylvania de opdracht om het onderzoek uit te voeren dat leidde tot de creatie van de computer.

De twee breinen achter de ontwikkeling en het maken van de Eniac waren de onderzoekers John Mauchly en J. Presper Eckert. Ze werkten echter niet alleen, er was een enorm team verantwoordelijk voor het project. Bovendien gebruikten ze verzamelde kennis uit verschillende vakgebieden om te komen tot wat 's werelds eerste computer zou worden.

Operatie

Maar hoe werkte Eniac? De machine bestond uit verschillende afzonderlijke panelen, omdat elk van deze onderdelen tegelijkertijd verschillende taken uitvoerde. Hoewel het in die tijd een buitengewone uitvinding was, had 's werelds eerste computer een kleinere werkcapaciteit dan elke rekenmachine die we vandaag de dag kennen.

Om de panelen van Eniac op de vereiste snelheid te laten draaien, moest een repeterend proces worden uitgevoerd dat bestond uit:

• Nummers van en naar elkaar verzenden en ontvangen;
• Maak de nodige berekeningen;
• Sla het berekeningsresultaat op;
• De volgende bewerking activeren.

En dit alles gebeurde zonder bewegende onderdelen. Dit betekent dat de grote panelen van de computer als één geheel werkten, in tegenstelling tot de computers die we vandaag de dag kennen, die werken door middel van verschillende kleinere onderdelen.

Bovendien verliep de informatie-invoer en -uitvoer van de computer via een kaartleessysteem, zodat het voor de Eniac noodzakelijk was om een van deze kaarten in te steken om een bewerking uit te voeren. Ondanks de complexiteit was de machine in staat om 5000 eenvoudige wiskundige bewerkingen uit te voeren (optellen en aftrekken).

Zelfs met zoveel werk werd de betrouwbaarheid van Eniac als laag beschouwd. Dit kwam doordat de computer octale basis radiobuizen gebruikte om de machine aan de gang te houden. Een deel van deze buizen brandde echter bijna dagelijks door, waardoor het een deel van de tijd in onderhoud was.

De programmeurs

Met de bedoeling om een elektronische computer "vanaf nul" te maken, werden verschillende programmeurs ingehuurd. Wat weinig mensen weten is dat een deel van dit team uit vrouwen bestond.

Zes vrouwelijke programmeurs werden ingeschakeld om te helpen bij het programmeren van de Eniac. Allereerst is het belangrijk om te onthouden dat dit werk helemaal niet gemakkelijk was. Het kon weken duren om een probleem door de computer in kaart te laten brengen.

Zelfs ondanks al het harde werk om de computer te ontwikkelen en hem wiskundige bewerkingen te laten uitvoeren, kregen vrouwelijke programmeurs geen erkenning voor hun werk. Bovendien hadden vrouwen in hun contracten een lagere positie dan mannen, ook al voerden ze dezelfde functie uit.

De programmeurs waren:

• Kathleen McNulty Mauchly Antonelli
• Jean Jennings Bartik
• Frances Snyder Holberton
• Marlyn Wescoff Meltzer
• Frances Bilas Spence
• Ruth Lichterman Teitelbaum

De meisjes van Eniac werden door veel van hun collega's "computermeisjes" genoemd, een pejoratieve term die het harde werk van vrouwen kleineert. Ondanks alle moeilijkheden lieten de vrouwelijke programmeurs hun nalatenschap na en trainden ze zelfs andere teams die later deelnamen aan de ontwikkeling van andere computers.

Als je de geschiedenis van Eniac leuk vond, vind je dit artikel misschien ook leuk:Lenovo - Geschiedenis en evolutie van de Chinese technologiemultinational

Bron: Insoft4, Tecnoblog, Unicamania, Geschiedenis op zoekmachines.

Afbeeldingen:Meteoropole, Unicamania, Geschiedenis op zoekmachines,Dinvoe Pgrangeiro.