Volgens de Griekse mythologie waren de Amazones vrouwelijke krijgers die gespecialiseerd waren in pijl en boog, te paard gingen en vochten tegen mannen die hen probeerden te onderwerpen.

Kortom, ze waren onafhankelijk en leefden in hun eigen sociale structuur, op eilanden dicht bij de zee, alleen bestaande uit vrouwen. Begaafd met grote vechtvaardigheden, verminkten ze zelfs hun rechterborst om beter te kunnen omgaan met een boog en andere wapens.

Bovendien regelden de Amazones eens per jaar partners om zich voort te planten. Als er een jongen werd geboren, gaven ze die aan zijn vader om op te voeden en hielden ze alleen de meisjes die werden geboren. Volgens de legende waren de Amazones dochters van Ares, de god van de oorlog, en erfden ze dus zijn durf en moed.

Bovendien werden ze geregeerd door koningin Hippolyta, die van Ares een magische centurion kreeg die stond voor kracht, macht en bescherming van haar volk. Deze centurion werd echter gestolen door de held Hercules, waardoor de Amazones een oorlog tegen Athene begonnen.

De legende van de Amazones duikt op in de tijd van Homerus, ongeveer 8 eeuwen voor Christus, hoewel er weinig bewijs is dat de beroemde krijgers ooit hebben bestaan. Een van de beroemdste Amazones uit de oudheid was Antipope, die de concubine werd van de held Theseus. Ook bekender zijn Pentheus, die Achilles ontmoette tijdens de Trojaanse oorlog, en Myrina, koningin van de Afrikaanse krijgers.

Kortom, door de geschiedenis heen zijn er talloze mythische, legendarische en zelfs historische verslagen geweest over het bestaan van vrouwelijke krijgers. Zelfs vandaag de dag kunnen we iets van de geschiedenis van de Amazone zien in de strips en films van de superheldin Wonder Woman.

De legende van de Amazones

De krijgshaftige Amazones waren een gemeenschap die alleen bestond uit sterke, behendige vrouwen, jagers, met verbazingwekkende vaardigheden in boogschieten, rijkunst en gevechtskunst. Hun verhalen zijn afgebeeld in een aantal epische gedichten en in oude legenden, bijvoorbeeld in de Werken van Hercules (waarin hij de centurio van Ares steelt), de Argonauten en in de Ilias.

Volgens Herodotus, een groot historicus uit de 5e eeuw, die beweerde de stad te hebben gelokaliseerd waar de Amazones woonden, genaamd Themiscyra. Het werd beschouwd als een versterkte stad aan de oevers van de rivier de Thermodon in de buurt van de Zwarte Zeekust (het huidige noorden van Turkije), waar de vrouwen hun tijd verdeelden tussen plunderingsexpedities naar verder weg gelegen plaatsen, zoals Perzië. Al in de buurt vanstichtten de Amazones beroemde steden zoals Smyrna, Efeze, Sinope en Paphos.

Voor sommige historici zouden ze de stad Mithilene hebben gesticht, gelegen op het eiland Lesbos, de woonplaats van de dichteres Sappho, anderen geloven dat ze in Efeze woonden, waar ze een tempel bouwden gewijd aan de godin Artemis, een maagdelijke godheid die door de velden en bossen zwierf en beschouwd werd als de beschermster van de Amazones.

Voortplanting was een jaarlijkse gebeurtenis, meestal met mannen van een naburige stam. Terwijl jongens naar hun vaders werden gestuurd, werden meisjes opgeleid tot krijgers.

Tot slot geloven sommige historici dat de Amazones als inspiratie dienden voor de Grieken om mythes over hun voorouders te creëren, zodat de verhalen in de loop der tijd steeds meer werden overdreven. Er zijn zelfs mensen die geloven dat de legende is ontstaan in een samenleving waar vrouwen een meer egalitaire rol hadden. En dat de Amazones in werkelijkheid nooit echt hebben bestaan.feit.

Het bestaan van vrouwelijke krijgers: legende of werkelijkheid

In het jaar 1990 ontdekten archeologen mogelijk bewijs voor het bestaan van Amazones. Tijdens verkenningen in de regio van Rusland rond de Zwarte Zee vonden Renate Rolle en Jeanninne Davis-Kimball graven van krijgervrouwen die met hun wapens begraven waren.

Bovendien vonden ze in een van de graven de overblijfselen van een vrouw die een baby aan de borst hield, maar met schade aan haar handbotten, veroorzaakt door herhaaldelijk trekken aan striemen. Andere lijken vertoonden gebogen benen door het rijden en een gemiddelde lengte van 1,68 m, wat als lang werd beschouwd voor die tijd.

Maar niet alle graven waren van vrouwen, in feite was de overgrote meerderheid van hen van mannen. Uiteindelijk concludeerden de geleerden dat dit het Scythische volk was, een ras van ruiters dat afstamde van de krijgshaftige Amazones. De ontdekking bewees dus het bestaan van de afstammelingen op dezelfde plek waar de historicus Herodotus had beweerd dat ze leefden.

Volgens Herodotus werd een groep Amazones gevangen genomen door de Grieken, maar ze slaagden erin zichzelf te bevrijden, maar omdat geen van hen enige kennis van navigatie had, bereikte het schip dat hen vervoerde het gebied waar de Scythen woonden. Uiteindelijk voegden de krijgers zich bij de mannen en vormden zo een nieuwe nomadische groep die de Sarmata's werd genoemd. De vrouwen gingen echter door met een aantal van hunvoorouderlijke gewoonten, zoals jagen te paard en ten strijde trekken met hun echtgenoten.

Kortom, het is mogelijk dat de verslagen van de geschiedschrijver Herodotus niet helemaal accuraat zijn, hoewel er bewijs is van de cultuur van de Sarmaten dat hun oorsprong in verband brengt met vrouwelijke krijgers.

De Braziliaanse Amazones

In 1540 nam Francisco Orellana, de schrijver van de Spaanse armada, deel aan een verkenningstocht in Zuid-Amerika. Terwijl hij de mysterieuze rivier overstak die een van de meest gevreesde wouden doorkruiste, zou hij vrouwen hebben gezien die leken op die uit de Griekse mythologie, bij de inboorlingen bekend als Icamiabas (vrouwen zonder man). Volgens broeder Gaspar de Carnival, een andere schrijver, waren de vrouwenZe waren lang, blank, met lang haar boven op hun hoofd gevlochten.

Kortom, er was een confrontatie tussen de Amazones en de Spanjaarden bij de Nhamundá rivier, gelegen op de grens tussen Pará en Amazonas. De Spanjaarden werden verrast door de naakte krijgers met pijl en boog in hun handen, en omdat ze verslagen waren, probeerden ze meteen te vluchten. Toen, op de terugweg, vertelden de inboorlingen het verhaal van de Icamiabas, dat er alleen in dat gebied zeventig stammen waren...van hen, waar alleen vrouwen woonden.

Net als de Amazones in de Griekse mythologie, hadden de Icamiabas alleen contact met mannen tijdens het broedseizoen, waarbij ze Indianen van naburige stammen gevangen namen die door hen werden onderworpen. Als er dan jongens werden geboren, werden deze aan de vader gegeven om op te voeden. Als er nu meisjes werden geboren, hielden ze het kind en schonken ze de verwekker een groene talisman (Muiraquita).

Uiteindelijk doopten de Spanjaarden de Icamiabas tot Amazones, net als die in de legende, omdat ze geloofden dat ze de beroemde Amazones hadden gevonden en dus noemden ze de rivier, het bos en de grootste Braziliaanse staat naar hen. Maar ondanks dat het een verhaal is dat betrekking heeft op Braziliaans land, is de legende van de krijgerinnen wijdverspreider in andere landen.

Vond je dit artikel leuk? Dan vind je dit artikel vast ook leuk: Gladiatoren - Wie waren ze, geschiedenis, bewijzen en gevechten.

Bronnen: In de voetsporen van de geschiedenis, Mega Curioso, Griekse Mythologie Evenementen, Info Escola

Afbeeldingen: Veja, Jordana Geek, Escola Educação, Uol, Nieuwsblok.