តើព្រះពុទ្ធជានរណា ហើយអ្វីជាការប្រៀនប្រដៅរបស់ព្រះអង្គ?
តារាងមាតិកា
នៅក្នុងភាសាសំស្រ្កឹត ដែលជាភាសាបុរាណ និងពិសិដ្ឋរបស់ប្រទេសឥណ្ឌា ព្រះពុទ្ធមានន័យថាអ្នកត្រាស់ដឹង។ ដោយសារហេតុនេះហើយ ទើបពាក្យនេះប្រើជាឋានន្តរស័ក្តិសម្រាប់បុគ្គលដែលត្រាស់ដឹងទាំងអស់ ដែលអាចសម្រេចបាននូវសមិទ្ធិផលខាងវិញ្ញាណពីព្រះពុទ្ធសាសនា។
សូមមើលផងដែរ: ការធ្វើតេស្តបង្ហាញពីការភ័យខ្លាចដ៏ធំបំផុតរបស់អ្នក ដោយផ្អែកលើរូបភាពដែលអ្នកជ្រើសរើសព្រះនាមនេះត្រូវបានគេដាក់ឈ្មោះថា Siddhartha Gautama ដែលជាស្ថាបនិកនៃព្រះពុទ្ធសាសនា។ ដែលកើតនៅប្រទេសឥណ្ឌាប្រហែលឆ្នាំ 556 មុនគ.ស
ពេញមួយជីវិតរបស់គាត់ ស៊ីតថាតបានលះបង់ខ្លួនឯងដើម្បីសិក្សា កីឡា សិល្បៈក្បាច់គុន និងសប្បុរស។ ដោយវិធីនេះ គាត់បានប្រើប្រាជ្ញា និងចំណេះដឹងរបស់គាត់ ដើម្បីព្យាយាមយល់ពីទុក្ខលំបាករបស់មនុស្សដែលគាត់បានឃើញនៅខាងក្រៅវាំងដែលគាត់រស់នៅ។ លទ្ធិអាណាចក្រ, Siddhartha បានបាត់បង់ម្តាយតែប្រាំពីរថ្ងៃបន្ទាប់ពីកំណើតរបស់នាង។ យោងទៅតាមរឿងព្រេងមួយយប់មុនពេលកើតរបស់គាត់ម្តាយរបស់គាត់បានសុបិនឃើញដំរីសមួយក្បាលចូលទៅក្នុងស្បូនរបស់គាត់។ លុះបានប្រឹក្សាព្រាហ្មណ៍ហើយក៏លាតត្រដាងថា ព្រះកុមារនោះនឹងជាអាថ៌ដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់គឺព្រះពុទ្ធ
នាងសិដ្ឋាបានប្រសូតនៅវាលស្មៅនៃប្រទេសឡំប៊ី ក្នុងទីវាល ក្នុងពេលដែលមាតាទ្រង់យាងទៅលេង។ ដល់ជីដូនជីតារបស់គាត់។ លុះបានបុណ្យជ្រមុជទឹកភ្លាម ព្រាហ្មណ៍ក៏បញ្ជាក់ថា ព្រះអង្គជាព្រះពុទ្ធ ហើយគួរគង់ក្នុងវាំងរបស់បិតា ដើម្បីសោយរាជ្យលើលោក។
សូមមើលផងដែរ: ស៊ីរ៉ែន តើពួកគេជានរណា? ប្រភពដើម និងនិមិត្តសញ្ញានៃសត្វទេវកថាដោយវិធីនេះ ព្រះសិវៈបានអប់រំឱ្យក្លាយជាអ្នកចម្បាំង និងជាអ្នកដឹកនាំនយោបាយដ៏អស្ចារ្យ។ នៅក្នុងវិមានប្រណីត។ នៅក្នុងបរិបទនេះ នៅអាយុ 16 ឆ្នាំគាត់បានរៀបការជាមួយបងប្អូនជីដូនមួយរបស់គាត់ឈ្មោះ Yaçodhara ដែលគាត់មានកូនប្រុស Rahula ។
Buddha's Journey
ទោះបីជាមានវាសនាក៏ដោយ។ដើម្បីឡើងគ្រងរាជ្យរបស់បិតាទ្រង់ ព្រះសិវៈបានចាកចេញពីវាំងនៅអាយុ ២៩ ឆ្នាំ។ អ្នកមាន និងមានគ្រួសារដ៏មានសុភមង្គល គាត់ពិតជាមិនសប្បាយចិត្តនឹងទុក្ខលំបាកដែលគាត់បានឃើញនៅតាមដងផ្លូវ។ ដូច្នេះហើយ គាត់បានសម្រេចចិត្តធ្វើដំណើរស្វែងរកចំណេះដឹង ដែលអាចបំបាត់ទុក្ខនេះ។
រយៈពេលជាងប្រាំមួយឆ្នាំ ព្រះសិវៈបានស្វែងរកគ្រូខាងវិញ្ញាណទូទាំងប្រទេស ដែលអាចជួយគាត់បានក្នុងការអនុវត្តសមាធិ។ ក្នុងដំណើរនេះ គាត់បានកោរសក់ជាសញ្ញានៃការបន្ទាបខ្លួន ហើយបានបោះបង់ចោលសម្លៀកបំពាក់ដ៏ប្រណិតរបស់គាត់។ ដោយវិធីនេះ គាត់បានចាប់ផ្តើមស្លៀកតែសម្លៀកបំពាក់ពណ៌លឿង និងសាមញ្ញដែលព្រះសង្ឃពុទ្ធសាសនាប្រើប្រាស់។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ដោយមានការធុញទ្រាន់នឹងការតមអាហារ ដែលគាត់បាននិយាយថា មិនបានបង្រៀនអ្វីនោះទេ គាត់ត្រលប់ទៅញ៉ាំអាហារវិញ ហើយមានការខកចិត្តជាមួយនឹងប្រព័ន្ធ។ ដោយសារតែហេតុនេះហើយ ទើបលោកត្រូវព្រះសង្ឃបោះបង់ចោល ហើយចំណាយពេលប្រាំមួយឆ្នាំក្នុងភាពឯកា។
ការឡើងខាងវិញ្ញាណ
ដើម្បីសមាធិ សិទិ្ធធ្លាប់អង្គុយនៅក្រោមដើមឧទុម្ពរ។ ដើមឈើនេះត្រូវបានគេស្គាល់ថាជា bodhi និងជានិមិត្តសញ្ញាដ៏ពិសិដ្ឋ។
ក្នុងអំឡុងពេលសមាធិរបស់គាត់ Siddhartha មានចក្ខុវិស័យមួយចំនួនអំពីអារក្សនៃចំណង់ចំណូលចិត្តនៅក្នុងសាសនាហិណ្ឌូ Mara ។ នៅក្នុងការនិមិត្តនីមួយៗ នាងបានបង្ហាញខ្លួនតាមរបៀបផ្សេងៗគ្នា៖ ពេលខ្លះវាយប្រហារគាត់ ហើយពេលខ្លះក៏ល្បួងគាត់ ដើម្បីបង្វែរគាត់ចេញពីគោលបំណងរបស់គាត់។
បន្ទាប់ពីការធ្វើសមាធិ និងការតស៊ូអស់រយៈពេល 49 ថ្ងៃ ម៉ារ៉ាបានបោះបង់ ហើយទីបំផុតបានចាកចេញ។ សីលធម៍តែម្នាក់ឯង។ ពេលនោះហើយដែលគាត់ទីបំផុតបានសម្រេចការភ្ញាក់ដឹងខ្លួនខាងវិញ្ញាណ ហើយបានក្លាយជាព្រះពុទ្ធ។
ឥឡូវនេះបានត្រាស់ដឹងដោយការយល់ដឹងថ្មីអំពី voda ។ ព្រះពុទ្ធបានយាងទៅកាន់បេណារ៉ាស ជាកន្លែងដែលព្រះអង្គបានចាប់ផ្តើមផ្សព្វផ្សាយការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គ។ ដំបូងឡើយ វាត្រូវបានទទួលដោយការមិនទុកចិត្ត ប៉ុន្តែអាចប្រមូលអ្នកដើរតាម និងអ្នកកោតសរសើរ។
ការបង្រៀនរបស់ព្រះពុទ្ធ
មូលដ្ឋាននៃការបង្រៀនរបស់ព្រះពុទ្ធរួមបញ្ចូលការរិះគន់ជាច្រើនអំពីប្រពៃណីហិណ្ឌូ ប៉ុន្តែដោយមិនបោះបង់ចោល គំនិតរបស់អ្នកទាំងអស់។ ជាឧទាហរណ៍ ក្នុងចំណោមជំនឿដែលប្រារព្ធឡើង គឺគំនិតនៃវដ្តជីវិតដ៏មិនចេះចប់សម្រាប់សត្វលោកទាំងអស់ រួមមានការកើត ការស្លាប់ និងការចាប់បដិសន្ធិឡើងវិញ។
ព្រះពុទ្ធក៏បានអធិប្បាយអំពីគំនិតនៃច្បាប់លោហធាតុនៃកម្មផល។ យោងទៅតាមនាង ការប្រព្រឹត្តរបស់បុគ្គលក្នុងអំឡុងពេលចាប់បដិសន្ធិឡើងវិញ មានឥទ្ធិពលផ្ទាល់ទៅលើការចាប់បដិសន្ធិជាបន្តបន្ទាប់ ដោយមានរង្វាន់ ឬទោសស្មើនឹង។ សេចក្តីពិតនៃទុក្ខ កំណត់ថា មិនអាចរួចចាកទុក្ខបាន; បច្ច័យនៃទុក្ខ ពោលថា ដើមនៃទុក្ខ មានក្នុងចិត្ត និងឧបេក្ខា ដែលយើងធ្វើឡើង។ សេចក្តីរលត់នៃទុក្ខ ពោលថា រលត់ទៅ នូវសេចក្តីរំលត់ទុក្ខ និងសតិសម្បជញ្ញៈ។ និងការពិតនៃផ្លូវប្រាំបីដែលផ្តល់ចម្លើយទៅនឹងតុល្យភាព។
ប្រភព ៖ អត្ថន័យ ជីវប្រវត្តិ ផែនដី
រូបភាព ៖ Lion's Roar, British Library, Zee News, New York Post, Buddhist Guru
