20 آوریل 1999، یک سه شنبه بود. یک روز عادی دیگر در لیتلتون، کلرادو در ایالات متحده. اما برای دانش‌آموزان اریک هریس و دیلن کلبولد، این تاریخی بود که قهرمانان قتل عام کلمباین می‌شدند.

اریک و دیلن دو دانش‌آموز درون‌گرا بودند که از گذراندن وقت خود با بازی‌های اسلحه در کلاس درس لذت می‌بردند. اینترنت. اگرچه آنها در دبیرستان کلمباین رفتار عادی نشان دادند، اما هر دو با مشکلات عاطفی مواجه شدند و از آزار و اذیت رنج بردند.

در خاطرات شخصی اریک، او نفرت و عصبانیت عمیقی را نسبت به مردم به طور کلی ابراز کرد. اتفاقاً او دائماً از کشتن هر کسی که در مدرسه به او احساس طرد شدن می‌داد صحبت می‌کرد. نقاشی های صلیب شکسته نازی ها نیز در صفحات دفتر خاطرات او یافت شد.

در دفتر خاطرات دیلن، می توان متوجه یک نوجوان به شدت افسرده و خودکشی شد. دیلن بیان کرد که چقدر احساس عجیب، تنهایی و بی تفاوتی می کرد و صفحات خود را با نقاشی های قلب تزئین کرد.

این دو در دبیرستان کلمباین با هم آشنا شدند و دوستان صمیمی شدند. آنها در فعالیت های تئاتری در مدرسه شرکت می کردند و از ساختن ویدیو برای اینترنت لذت می بردند. با این حال، موضوع ویدیوهای آنها همیشه بسیار خشونت آمیز بود و آنها حتی نحوه ساخت بمب های دست ساز را آموزش می دادند.

حدس می زنند که در واقع، این دو در واقع کشتار در دبیرستان کلمباین را برای یک سال برنامه ریزی کرده بودند.

Plan A

ساعتساعت 11:14 صبح بود که اریک و دیلن بمب‌های دست‌ساز را در نزدیکی ایستگاه آتش‌نشانی نزدیک مدرسه گذاشتند. آنها قصد داشتند صدمات زیادی وارد کنند و در نتیجه حواس تیپ را پرت کنند تا زیاد به آنچه در مدرسه می گذرد توجه نکنند.

اما بمبی که قرار بود در ساعت 11 منفجر شود. :17 صبح ناموفق بود و تنها باعث یک آتش سوزی کوچک شد که به زودی توسط آتش نشانان مهار شد. بنابراین، در ساعت 11:19 صبح اریک و دیلن برای برنامه A حرکت کردند.

این دو با کوله پشتی های پر از بمب وارد مدرسه شدند و در کافه تریا که پر از دانش آموزان بود رفتند. سپس به سمت نزدیکترین پارکینگ روباز حرکت می کنند و منتظر می مانند تا بمب ها منفجر شوند. وقتی آنها منفجر می شدند، مردم با اسلحه مستقیماً به سمت جایی که منتظر بودند می دویدند.

اما بمب ها کار نکردند. اتفاقاً اگر کار می‌کردند، تخمین زده می‌شود که آنقدر قوی بودند که 488 دانش‌آموزی را که در سفره خانه حضور داشتند مجروح می‌کردند. با یک شکست دیگر، آن دو تصمیم می گیرند وارد مدرسه شوند و تیراندازی را ترک کنند.

قتل عام کلمباین

ابتدا دانش آموزانی را که در چمن پارکینگ بودند و فقط سپس از طریق پله های کلمباین وارد شدند.

در راه رسیدن به کافه تریا، اریک و دیلن به همه دانش آموزانی که از آنها عبور می کردند تیراندازی کردند. اکثر دانش آموزانی که در کافه تریا بودند،صدای شلیک گلوله را شنیدند، آنها فکر کردند که این نوعی شوخی است. به همین دلیل هیچ کس نگران نبود.

با این حال، پروفسور دیو سندرز متوجه شد که مشکلی وجود دارد و صدای شلیک گلوله است. پس از این که متوجه این موضوع شد، روی یکی از میزهای کافه تریا بالا رفت و به دانش آموزان هشدار داد که فرار کنند یا در جایی از مدرسه پنهان شوند. اگر او این کار را نمی‌کرد، احتمالاً تعداد زیادی کشته می‌شد.

با این هشدار، وحشت در میان دانش‌آموزانی که ناامیدانه شروع به دویدن کردند، ایجاد شد. با تمام سروصداهای مدرسه، معلم پتی نیلسون که نمی دانست چه خبر است، در راهرویی بود که اریک و دیلن در آن بودند. او می‌خواست از آنها بخواهد که دست از این آشفتگی بردارند.

اما، وقتی آن دو او را دیدند، به سمت او شلیک کردند که شانه‌اش را گرفت. معلم موفق شد به سمت کتابخانه فرار کند و در آنجا از دانش آموزان خواست پنهان شوند و سکوت کنند. در ساعت 11:22 صبح، پتی با کلانتر مدرسه تماس گرفت و به او هشدار داد که تیراندازی در دبیرستان کلمباین وجود دارد.

ساعت 11:29 صبح در کتابخانه مدرسه بود که اریک و دیلن به بیشترین تعداد خود دست یافتند. قربانیان ده نفر از سیزده قربانی در این مکان جان باختند. بر اساس گزارش‌ها، اریک از همه خواست که برخیزند، اما چون کسی از او اطاعت نکرد، او به هر حال تیراندازی را ترک کرد.

برخی از دانش‌آموزان نیز گفتند که در یک نقطه اریک گفت که او آنجا نیست.احساس آدرنالین بیشتر در تیراندازی به افراد. سپس او پیشنهاد کرد که شاید چاقو زدن به آنها سرگرم کننده تر باشد.

خودکشی

پس از اتمام این کشتار در کتابخانه، آن دو بیرون رفتند و از پنجره با کلانتر شروع به تبادل آتش کردند. یکی از دونده ها متأسفانه، پروفسور دیو سندرز تیراندازان را پیدا کرد و به شدت مجروح شد و چند دقیقه بعد جان باخت.

در همین حال، پلیس قبلاً تماس گرفته شده بود و مطبوعات از قبل همه چیزهایی را که در حال رخ دادن بود به صورت لحظه ای دنبال می کردند.

در ساعت 11:39 صبح، این دو به کتابخانه بازگشتند و در آنجا قربانیان دیگری را گرفتند. پس از انجام این کار، معلم پتی و تعدادی از دانش آموزان گزارش دادند که سکوت طولانی برقرار شده است و سپس صدای دو تا سه را شنیدند و سپس صدای شلیک گلوله را شنیدند. ساعت 12:08 بود. اریک و دیلن خودکشی کرده بودند.

این تراژدی

پلیس حدود سه ساعت طول کشید تا وارد مدرسه شود. توجیه این بود که آنها فکر می کردند که هشت تیرانداز وجود دارد و بنابراین، اگر وارد درگیری پلیس با آنها شوند، ممکن است قربانیان بیشتری ایجاد شود.

قتل عام کلمباین بازتاب بسیار زیادی داشت. تا آن زمان، هرگز حمله ای با این همه قربانی در ایالات متحده صورت نگرفته بود. این داستان که 13 نفر را کشت و 21 زخمی برجای گذاشت، موضوع قلدری در مدارس و سلامت روان را مطرح کرد.

ایمنی در مدارس در سراسر جهانایالات متحده تقویت شد و آنها آموزش های ویژه ای را برای این نوع موقعیت ها انجام دادند.

پس از بررسی ها، پلیس متوجه شد که اریک هریس، نویسنده طرح قتل عام، یک روان پریش معمولی و دیلن یک فرد افسردگی خودکشی بود. هر دو در مدرسه مورد آزار و اذیت قرار گرفتند.

دبیرستان کلمباین امروز

تا به امروز کشتار کلمباین به یاد می‌آید و متأسفانه الهام‌بخش حملات دیگر است.

مهمتر از همه، این تراژدی دبیرستان کلمباین را لکه دار کرد، دبیرستانی که تا به امروز یادبودی را که به افتخار افرادی که درگذشتند ساخته اند، زنده نگه داشته است. این مدرسه همچنین ایمنی خود را افزایش داده و بحث های مربوط به قلدری و سلامت روانی را افزایش داده است.

از آن زمان تاکنون بسیاری از حملات دیگر به مدارس در ایالات متحده انجام شده است. به طور مشابه، آنها از این کشتار در کلمباین الهام گرفتند. در برزیل، حمله در سوزانو نیز بسیار شبیه به این مورد است. مستندها و فیلم‌هایی مانند فیل از این داستان غم‌انگیز الهام گرفته‌اند.

اگر به این موضوع علاقه دارید، از خواندن قتل عام در مدارس که دنیا را متوقف کردند نیز لذت خواهید برد.

>منبع: کانال علوم جنایی SuperInteresting